CONDITUM

CONDITUM

apud Lamprid. in Heliogab. c. 21. Conditô piscinas et solia temperavit, vini seu potionis genus est, aromatibus et aliis odoriferis fragrantibusque rebus variis concinnatum, Car. du Fresen. Casaubono vox haec modo latius patet, et rosatum, absinthiatum, ac quod proprie condinun dicebatur, comprehendit, aliquando angustius, ut peculiatem speciem denotet. Et quidem Conditum hô modô accptum idem, aut pene idem, ac mulsum est. Cael. Aurelianus, Tardar. Passion. l. 5. c. 1. Diocles probat conditum bibendum, quod plerique Latini mulsum vocant. Differunt tamen, si rem spectes diligentius, tria haec, Conditum, melitites, vinum et oenomeli sive mulsum. Vide infra Mulsum. Sed veteres Latini appellationem Conditi cum re ignorârunt: ac videntur Medici, qui Romae faciebant Medicinam, id nomen excogitâsse, ut quorum in libris Κονδίτου frequens mentio; cuius multiplex compositio, ad diversas morborum species, exhibetur inprimis, l. 3. Aetii et in sect. 29. Nic. Myrepsi. Vulgo autem Latinis et Graecis conditae potionis appellatio, est conditum. Notum Epigramma Palladae, cuius initium, Κονδίτου μοι δεῖ. Etiam apud Hebraeos, qui ἐν τῇ διαςπορᾷ scripserunt inter Graecos et Romanos, Conditum, delicatissimae potionis species est. Citat enim Nathan Iustus, ex antiquo Paraphraste, verba Legis similia sunt condito: sicque interpretatur, Quid est conditum? quod fit ex melle, vino et pipere. Recte: nam et in 8. Γεωπονικῶν conficitur simillime ex pipere, melle Attico et Vetere vino atque albo. Vide Casaubon. Not. ad. Lamprid.